Seninle neyi konuşsam? Bilemiyorum?

Yorgun bir ceylan'ı mı konuşsam? yoksa gam ve keder dolu bir gönül sohbeti mi açsam?

Semaya açılan niyaz elleri mi? Yoksa çölde suya susamış kuru dudakları mı.?

Ya da bunların hiç birini konuşmadan sadece ve sadece seni mi düşünsem? Seninle yaşasam, izinden yürüsem ve  yaralı gönüllere ilaç olsam.

Yine bu gece gönlüm sen diyarlı oldu.

Doğuşun sevgi armağanıdır Yüce’den bize.

Çok tatlıdır varlığın, dünyaya gelişin.

Meltemsi bir esintinin çimenleri okşaması gibi, yağmurun çöle yağması gibi,

bir çocuğun aynada gülmesi ve bir kelebeğin kozasından çıkıp sonra semaya süzülmesi gibi.

Keşke diyarındaki güvercinler gibi etrafında uçabilsem ve şem'in etrafında dönen aşık kelebekler gibi nurunda yansam.

" Ey seher kuşu, aşkı pervaneden öğren,

öyle daldı ki sevgili ateşinde fena etti kendini ah bile demeden"

Harimin cennet değilse cennet neresidir acaba?

Kubben arş değilse arş neresidir acaba?

Aşk ateşiyle tutuşan şeyda gönüller arşa ulaşır burada.

Yorgun gönüller ve kırık kalpler huzuru bulur burada.

Ey sevgili susamasaydım gelmezdim kapına!

Öyleyse nerede o uzaklardan bile beni mest eden kadehin?

Susamasaydım gelmezdim! O ilk bakışınla aşık ve

mest ettiğin sevgi dolu bakışın nerede?

Susamasaydım gelmezdim! Öyleyse sirab eyle

o lütuf dolu bakışlarınla bu çaresizi.

İşte aşkından umutsuz, lütfuna gözlerini

dikmiş bir halde sığındım rıza sofrana,

bir rıza lokması sunmaz mısın bu kemterine?

Karanlığımdan aydınlığına geldim, bir meşale

vermez misin uzun ve korkunç yolculuğum için?

Hazanımdan baharına geldim yeşertmez misin umutlarımı?

Cehennemlerimden cennetine, firdevs-i birinine

geldim kabul etmez misin bu rusiyahı?

Gaflet ve cehalet hiçliğimden geldim var etmez

misin bu naçizi?

Bu yorgun gönüller sana umut bağlamış ve bir anlık

bakışına sığınıyorlar.

Bunca gönül sözleri senin dudaklarından dökülecek tek kelimeyi duymak için akmaktadır gözlerden.

Kırık kalplerin bahanesisin sen ve gönül kaptırmanın bedeli.

Bu kalp ne senden kopabiliyor ne de sana ulaşabiliyor! N’olur ! Tut ellerimden  vaslına erdir, koparma ellerimi eteğinden.

Kalbe vuslat, ruha huzursun çünkü.

Rıza bakışlı gözlerin beni sana cezb ediyor,

cana diriliş veren bakışlarındır aşkımı alevlendiren.

Bir tebessümün dileklerin kabul şartıdır rızan ise arınmanın ta kendisi!

Yuvasız ve yalnız güvercin gurbet köşelerine

çekilir senin gurbetin gibi ve nefis fırtınasının dalgaları senin sahilinde ancak sükunet bulur.

Hangi gurbet duygusu senin gurbetin hatırlanınca

unutulmaz ki?

Ve hangi kırık kalp senin aşkına ulaşmakla

kırgınlığını unutmaz ki?

Ey sevgili sahi sen olmasaydın dertlerimizi kim teskin ederdi?

Eşiğine yüz koyup, ellerimi semaya ve yüce Mevlaya açsam ve tek cümleyle yalvarsam “ Ey rızası çabuk olan! Rıza hürmetine, o güneşin doğuşu bereketine bu naçiz kulunu o güneşe pervane eyle”

desem acaba geri çevrilir mi bu istek?

Bitsin istemiyorum bu gönül sözlerim ancak

“Geceye dedim ki: "Seni aydınlatan ay'ı seviyorsan, ona imanın varsa, bu çabucak göçüp gitmen ona vefasızlıktır, sevgi noksanlığıdır. Gece, yüzünü bana dönerek şöyle bir özür beyan etti: "Bizim ne günahımız var? Aşkın sonu yok ki."” (şems)

 İmam Rıza dostlarına bu mübarek miladi tebrik arz ediyorum.